Do 25 ao 28 de abril 2018 celébreanse as Xornadas Internacionais de Cerámica Antiga no Noroeste Peninsular, integradas dentro do programa de actividades planificadas polo Concello de Lugo para sumarse á celebración do Ano Europeo do Patrimonio Cultural, pretenden poñer en valor o rico patrimonio arqueolóxico da cidade así como a súa importancia desde o punto de vista histórico.
Os obxectivos que se perseguen con esta actividade son o de fomentar o intercambio e a valoración do patrimonio cultural como un recurso compartido, sensibilizar acerca da historia e os valores comúns e reforzar o sentimento de pertenza a un espazo común. As actividades que se promoverán buscan incidir no patrimonio cultural como elemento fundamental de diversidade cultural e de dialogo intercultural; potenciar a contribución do patrimonio cultural á economía.
Breve descrición da actividade: Afondar no estudo tanto das diferentes producións así como na importancia das relacións comerciais existentes entre as distintas zonas do entorno en época antiga.
Obxectivos da actividade: Con estas xornadas pretendese que os participantes se acheguen ao contexto, produción e tipoloxía da cerámica de época antiga e as relacións comerciais existentes entre os diferentes núcleos do noroeste peninsular, incidindo na importancia da antiga Lucus Augusti como centro produtor e comercial.
Pola nosa parte, presentaremos o mércores 23 de abril ás 13:30 h a conferencia”Contextos, produción e tipoloxía da cerámica romana de Reza Vella (Ourense)”.
Entre xuño de 2010 e setembro de 2011, diriximos unha serie de intervencións arqueolóxicas no xacemento Capela de Santa Catalina de Reza A Vella (GA32054003), nos terreos afectados pola execución do Proxecto de Construción de Plataforma Corredor Norte-Noroeste de Alta Velocidade, eixo Ourense-Santiago, treito de acceso á Estación de Ourense.
As intervencións comprenderon unha superficie de 8.380 m2 con restos arqueolóxicos no lugar de Reza Vella, á entrada na cidade de Ourense no lado occidental e a escasa distancia ao norte do Río Miño.
Os traballos permitiron comprobar o uso do espazo con actividades de diversa índole, desde canto menos o século I d.C. ata a actualidade, de xeito continuado. A maior parte dos restos exhumados correspóndense á Época Romana e Tardorromana, así como á Época Medieval.
De época antiga, identificouse unha primeira fase xeral de ocupación na Época Altoimperial (séculos I-III/IV d.C.), que quedou testemuñada pola existencia dun nivel de calzada -relacionada coa ponte romana de Ourense e que permitiría unha saída terrestre do núcleo cara ao occidente-, unha necrópole de incineración asociada, un forno de cocción cerámica e os restos dun edificio cun pozo. Unha segunda fase sitúase crononoloxicamente entre os séculos III/IV d.C. e mediados do século VI-VII d.C., destacando a construción dun segundo nivel de calzada, de alto desenvolvemento técnico, dunha serie de gabias paralelas de grandes dimensións, relacionadas coa captación de auga, varias foxas e estruturas relacionadas cunha necrópole de inhumación e os restos dunha construción de planta rectangular de pequenas dimensións, que poderían corresponderse cun posible edificio turriforme.
A presentación céntrase na análise dos contextos e das diferentes producións e tipoloxías cerámicas de época antiga e tardoantiga, identificadas en ditas intervencións, tales coma Terra Sigillata Hispánica Altoimperial, Terra Sigillata Hispánica Tardía, Terra Sigillata Africana C e D, paredes finas, cerámica común romana, cerámica de transporte e almacenaxe, lucernas, materiais latericios e fusaiolas entre outros.