Dentro dos traballos de investigación publicados neste ano, queremos destacar o estudo sobre as madeiras localizadas nos contextos funerarios no xacemento romano de Reza Vella na contorna da cidade de Ourense, realizado conxuntamente coa investigadora arqueobotánica María Martín Seijo e publicado polo prestixiosa revista Archaeological and Anthropological Sciences.
O obxectivo deste traballo centrouse na análise do papel da leña nos ritos funerarios romanos de cremación. O estudo de caso de Reza Vella (Ourense) proporciona información valiosa sobre os usos e o papel das plantas nun contexto funerario no noroeste da península ibérica. Os datos arqueobotánicos dos cemiterios romanos nesta área son moi escasos, pero proporcionan información valiosa sobre as costumes funerarias introducidas polo Imperio Romano nas provincias e como esta interacción podería reflectirse no manexo da leña. As estruturas relacionadas cos ritos de cremación inclúen contextos primarios e secundarios. Os restos de carbón recuperados dentro das estruturas de tipo bustum, son os restos do combustible queimado durante a cremación dos cadáveres. Nestes contextos primarios, os taxóns omnipresentes foron carballo, freixo e piñeiro. Foron identificados outros taxóns, coma o salgueiro, a ameixeira ou o erbedo en enterros secundarios. Unha combinación de diferentes factores probablemente, determinou a súa selección para fins de cremación, como a súa dispoñibilidade nos arredores da necrópole, o acceso diferencial aos recursos de madeira, o seu potencial de calor, aspectos técnicos relacionados coa súa explotación e ata aspectos conceptuais, como o seu significado simbólico.
Fosa de incineración con vaso cerámico en Reza Vella (Ourense)